Z takim zdaniem spotykam się bardzo często w mojej praktyce.
Kiedy pytam- a co mu Pan robi?
Pada odpowiedź -a skąd Pani wie?
I od tego zawsze zaczynamy rozmowę.
Pytam:
1) Jak się objawia "złośliwość" kota?
- gryzie, rzuca się znienacka na nogę, rękę, skacze na plecy,
- załatwia się poza kuwetą (w buty, pościel, na dywan, na kanapę, w doniczki),
- drapie meble, zrzuca przedmioty z szafek,
- obgryza kwiaty doniczkowe, wykopuje z nich ziemię, itd.
2) Z jaką reakcją spotyka się to zwykle ze strony właściciela?
- nakrzyczałem na niego,
- wsadziłem mu nos w odchody (kto to wymyślił??!!??)
- uderzyłem!!!
3) Czy to wpłynęło na zmianę zachowania kota?
- Tak, zachowanie się nasiliło,
- kot się mnie boi, unika mnie, chowa się pod kanapę,
Z czego wynika ta "złośliwość"?
Kocia psychika jest dość skomplikowana i często zupełnie jej nie rozumiemy.
Część właścicieli kotów wcześniej była posiadaczami psów i traktują swoje koty, w taki sposób jak wcześniej traktowali psy.
Ta technika jednak zupełnie się nie sprawdza. Kota nie można nauczyć posłuszeństwa próbując go zdominować, skarcić, wytresować.
Kot jest jedynym zwierzęciem w całej historii świata, które udomowiło się samo, bo miało na to ochotę!!!
Kluczem do właściwego postępowania jest zrozumienie kociej psychiki i zmiana nastawienia.
Kota należy traktować "po partnersku", szanując jego indywidualność i niezależność.
Tak jak człowiek może mieć zły dzień, nie mieć ochoty rozmawiać, podobnie jest z kotem. Może nie mieć ochoty na nasze pieszczoty i na to żeby go wziąć na ręce.
Kot nie lubi krzyku, ma bardzo wrażliwy słuch i głośne dźwięki są dla niego wyjątkowo nieprzyjemne.
Mówienie do kota szeptem, czy spokojnym głosem, jest dla niego bardzo ciekawe i bardzo chętnie wtedy przyjdzie z człowiekiem "porozmawiać".
Koty nie znoszą przemocy. Trzymanie kota na siłę, mocne pieszczoty (takie jak drapanie za uchem, po brzuchu, które przecież pies uwielbia) zostaną potraktowane przez kota jako atak.
Głaszcząc kota zwróćmy uwagę, na ile możemy sobie pozwolić. Jeżeli kot zaczyna nerwowo machać ogonem, odpychać nas łapą, czy delikatnie złapie nas zębami za rękę mówi - dosyć. Jeśli to zignorujemy i będziemy kontynuować, zobaczymy położone uszy i warczenie. Jeśli i to zignorujemy, nie dziwmy się że, kot ugryzł.
Każdy kot ma swoją własną granicę intymności. Jeden będzie uwielbiał głaskanie po brzuchu, drugi nie pozwoli się nawet dotknąć w tej okolicy.
Kot, który znienacka skacze nam na plecy, czy wyskakuje zza drzwi łapiąc nas za nogę czy rękę, przeważnie w ten sposób się bawi .
Kot jest drapieżnym mięsożercą (tylko w miniaturce). Ma wszystkie te instynkty, które mają inne kotowate (lwy, tygrysy).
W domu polować na pożywienie nie musi (chyba że, jest kotem wychodzącym, ale to na osobną opowieść). Powinien jednak czasem "poćwiczyć" polowanie.
Najfajniej, jeśli do tego celu ma drugiego kota, jeśli nie, to wtedy my musimy przejąć rolę partnera sparingowego.
Kiedy kot zaprasza do zabawy, prosi nas o nakarmienie, posprzątanie w kuwecie, próbuje się z nami komunikować!!!
W pierwszej kolejności podejdzie i popatrzy wymownie po czym poprowadzi nas w kierunku tego o co nas prosi, kierując końcówkę ogona tam, gdzie mamy podążać ;))).
Kiedy patrzenie nie przyniesie efektu, zaczyna miauczeć albo "pacać" nas łapką. Jeśli w dalszym ciągu nie reagujemy, "pacanie" może przejść w drapanie lub gryzienie. W dalszej kolejności będzie drapanie mebli (szybko się wtedy podrywamy i biegniemy do kota), zrzucanie drobnych przedmiotów (efekt jw. ). Kot zapamięta że, ta metoda była skuteczna ;)) i następnym razem, jeśli będzie czegoś chciał, zacznie od tego.
Jeśli już wszystkie te sposoby zawiodą, zostaje broń ostateczna..... znaczenie moczem!!!!
Nie ignorujmy tych pierwszych komunikatów. Dzięki temu unikniemy przykrych następstw.
Kot, którego prośbę spełnimy, będzie najszczęśliwszym kotem na świecie i bardzo chętnie przyjdzie sam na pieszczoty, oznajmiając mruczeniem jaki jest zadowolony z naszego zachowania i jak bardzo nas lubi ;)))))
cdn...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz